Het veronderstelt dat je stopt met praten en afleiding zoeken in de buitenwereld. Je laat het stil worden en richt je aandacht naar je binnenwereld. Door op een vriendelijke manier stil te staan bij de gewaarwordingen en gevoelens zoals die zich in je lichaam aandienen, krijgen zij de kans zich te ontvouwen en hun eigen verhaal te vertellen. Dit innerlijk beleven probeer je steeds uit te drukken in woorden en beelden, om deze vervolgens weer te toetsen aan het ervaren in je lichaam. Wanneer beiden met elkaar kloppen of resoneren merk je dat er iets verschuift in hoe je jouw probleem met je meedraagt. Dit brengt doorgaans gevoelens van opluchting of bevrijding teweeg.

 

Focusing is als een zigzagbeweging tussen ervaren en symboliseren. Door uitdrukking te geven aan pijnlijke ervaringen in symbolen (woorden en beelden) krijgen zij uiteindelijk een plek in je levensverhaal. Het verhaal over jezelf verandert hiermee. De bevroren delen in jezelf ontdooien en stromen weer mee in het geheel van je leven. Ze versperren je niet langer de weg.

 

In wezen stem je je af op de wijsheid die in je lichaam besloten ligt. Waar je met je denken een probleem kunt analyseren en kunt ontleden, kan het lichaam in één enkel ogenblik een uiterst complexe situatie in zijn totaliteit aanvoelen. Vanuit het contact met de ervaring kan zich iets nieuws ontvouwen. Er ontvouwt zich misschien wel een heel nieuwe betekenis of een verrassend inzicht.